Kolejny początek

Czytam ostatnio Księgę Jonasza. Wiem, to na jeden wieczór jest. Ale mamy we wspólnocie rozłożone czytanie na kilka dni, więc czytam powoli, zastanawiając się nad małymi fragmentami.

Podpasował mi Jonasz.

Taki czas ostatnio był, że bardzo mocno odczuwałam swoją… hmm… nie chciałabym użyć słowa grzeszność… beznadziejność byłoby dobrze. Wiecie (a może nie wiecie), takie myśli (oparte na faktach), że słabo mi idzie z tym kochaniem bliźniego, że wymądrzam się pisząc komentarze do czytań na mszę niedzielną, że pomagam mężowi przy kręgu biblijnym, że staram się na blogu o Bogu pisać, a sama jestem… zwyczajnie beznadziejna. I w zasadzie nie powinnam zabierać się za Boże sprawy.

I można pozostać w takim stanie. Można wejść na statek (w nawiązaniu do Jonasza), zejść pod pokład i głęboko zasnąć. I trwać we śnie.

Ale (i to jest cudowne) Pan Bóg zsyła wiatr, wichurę, burzę, sztorm. Potrząsa (na szczęście!) i nie pozwala trwać w tej zapaści. …Potrząsnął mną. A dzisiaj w refrenie psalmu w czasie mszy usłyszałam potwierdzenie (tak mi się w każdym razie wydaje): Idźcie i głoście światu Ewangelię.

Wiem więc tyle, że jest ze mną źle i nie akceptuję tego, ale Jezus przecież też o tym wie. Co więcej - kocha mnie!

To jest kolejny początek. …Bardzo się cieszę, że Wielki Post jest tak blisko :)

Kasia