Ubogi inaczej

Usłyszałam dzisiaj zdanie o zgodzie na ubóstwo, ale w nieznanej mi do tej pory interpretacji.

Aby godzić się na to, że nie wszystko da się zobaczyć, nie wszędzie być, nie ze wszystkimi porozmawiać, nie wszystko przemyśleć, nie wszystko obgadać… Wypowiedź ta motywowała do przeżywania w pełni tego, co już jest. Do angażowania się w to, co jest mi dane i co przecież również przynosi wiele nowości.

Odebrałam to jako zachętę do bardziej bycia żoną, mamą, córką, siostrą, przyjacielem… A co wcale nie jest dla mnie łatwe. Właśnie przez to, że jest codziennością, jest trudne.

Na szczęście (i Bogu za to dziękuję) nie muszę gonić. W zasadzie nikt w naszym domu nie goni. Dzieci nie chodzą na zajęcia pozalekcyjne, bo nie lubią. Mąż ma jedną pracę. Ja pracuję w domu. Nie musimy się spieszyć i jest to wielkim błogosławieństwem. …Nie chodzi w tym wszystkim oczywiście o rozsiadanie się w fotelu i kontemplację dnia. Św. Paweł pisze o biegu, w którym bierze udział. Ale na pewno wyczuwacie różnicę między biegiem pawłowym, a gonitwą dnia.

Przypomniały mi się jeszcze słowa: Dosyć ma dzień swojej biedy :) Skupiające na tym konkretnym dniu. Jeden z ojców pracujących w naszej parafii często powtarza: Dzisiaj(!) jest Twoje zbawienie.

Dzisiaj już się kończy. Często na koniec dnia mam wyrzuty, że za mało zrobiłam, za mało „byłam”. …Dzisiaj mija, ale może jutro… jak Bóg da się obudzić.

Kasia