Białe kamyki

Zwycięzcy dam manny ukrytej i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto je otrzymuje. (Ap 2,17)

Zwlekałam z wpisem, czekając na słońce. Chciałam zrobić zdjęcie białym kamieniom, których w domu jest pełno. „Owoc” wyjazdu do Grecji :) Ale ile można czekać?!

Wymyślenie nazwy bloga okazało się bardzo trudne. Zżyłam się z „Oknem na cztery strony świata” - blogiem, na którym wraz z trzema kobietami z Okna pisałam jeszcze dosłownie „przed chwilą” . Bardzo Okno lubiłam. …Przyszedł jednak czas na zmiany.

Nad swoim kawałkiem w sieci myślałam sama, potem z mężem. Zaangażowałam syna (oporny był). Zaciekawiły się dziewczyny. I nic. …Podobało mi się „Niebiesko”, ale ponoć brzmiało jak nazwa pasmanterii. Pasmanteria mi pasowała (szydełkuję z pasją, a nawet zawodowo), jednak „Niebiesko” okazało się zajęte.

Nie potrafię powiedzieć, jak trafiłam na „biały kamyk”. Miałam go w pamięci z racji rozważania Księgi Apokalipsy, ale żeby jako nazwa bloga?

Stało się. Zdecydowałam się na  „Białe kamyki”. …A dopiero potem w nagraniu biblisty ks. W. Chrostowskiego (plik: „do Kościoła w Pergamonie”) dowiedziałam się, że w Pergamonie był ogromny teatr. Biletem wstępu do teatru były kamyki z białego marmuru z wyciętym numerem rzędu. Autor Listu do Pergamonu (z Księgi Apokalipsy) nawiązał do tych kamieni.

Ks. Chrostowski mówi, że imieniem, które wypisane jest na białym kamyku jest imię Jezus – bilet wstępu do Nieba.

Myślę sobie, że taki kamyk dostałam, ja i wiele innych osób. Czasami jednak mamy taki kamyk, ale nie potrafimy z niego odczytać imienia. Gdzieś zgubiliśmy kod, zapomnieliśmy alfabetu, którym jest to imię napisane.

Białe kamyki, potwierdzenie obecności Boga, znajduję (chociaż zdaję sobie sprawę, że nie wszystkie) w codzienności, w drobnych domowych sprawach i dużych świątecznych wydarzeniach. …ON tu cały czas jest, tylko trzeba zauważyć, schylić się, podnieść, odczytać.

Kasia